Na alle voorbereidingen was het toch eindelijk zo ver! Op zaterdag 5 december vertrokken wij, Céline (acquisitie-commissaris) en Marloes (voorzitter) naar Ghana om een bezoek te brengen aan het West Gonja Hospital (WGH). Na een korte tussenstop in Barcelona vlogen wij door naar Accra, waar Jimah ons al op stond te wachten.
De volgende morgen stonden we weer vroeg naast ons bed om de binnenlandse vlucht te halen. Helaas hadden we hier toch wel een beetje pech; de vlucht was geannuleerd vanwege slecht vliegweer. Het alternatief was zes uur wachten op het busstation en een lange elf uur durende busreis naar Tamale, maar dan waren we er ook! We hebben overnacht in Tamale waar we ’s morgens met onze studenten afspraken en alvast de nodige souvenirtjes insloegen. Rond de middag werden we opgehaald en konden we op weg naar Damongo. Hier zagen we eindelijk waar we het al die tijd al over hadden: het MUSTANGH’ huis en het West Gonja Hospital.
De volgende ochtend kregen we eerst een rondleiding door het ziekenhuis. Het zag er allemaal heel mooi en schoon uit. Er zijn dan ook een aantal nieuwe afdelingen gebouwd gefinancierd vanuit de regering afgelopen jaar. Zo is er een nieuwe mannen en vrouwen afdeling en is de spoedeisende hulp ook vernieuwd. Ook is de infrastructuur rondom het ziekenhuis verbeterd: Er is een nieuwe geasfalteerde weg aangelegd en het terrein wordt nu omgeven door een hoog hek.
Gelukkig was het mr. Remy (onze contactpersoon) gelukt om diezelfde middag nog een vergadering met het gehele bestuur van het WGH te organiseren. Het was een nuttige vergadering en er zijn veel zaken besproken. ’S avonds hebben we gezellig met de studenten gegeten en daarna was er nog even de tijd voor een goed gesprek over hun tijd in Ghana en het reilen en zeilen in het ziekenhuis.
Woensdagochtend hebben we de kans gegrepen om met de studenten mee te lopen tijdens de visites. Dit was erg indrukwekkend om te zien en natuurlijk voor onszelf ook erg leerzaam. In de loop van de dag hadden we allerlei gesprekken gepland. We hebben gesproken met het hoofd van de artsen, dr. Jonathan. Verder nog met mr. Remy over de lopende, en toekomstige, sponsorprojecten en met sr. Seraphine over de financiën. Terug bij het MUSTANGH huis hebben we nog gesproken met Jane, de huishoudster, en Kassim, de nachtwaker. Voor iedereen hadden we een leuk cadeautje mee; een pakketje snoepgoed met o.a. pepernoten en taaitaai. Passend bij de tijd van het jaar en het werd heel hartelijk ontvangen!
We hadden het geluk op woensdagmiddag een aantal uurtjes ‘vrij’ te hebben om een bezoek te brengen aan Mole National Park. Absoluut de moeite waard en we hebben zelfs zwemmende olifanten mogen zien! ’S avonds zijn we op de motoren van de studenten nog even een Ghanees biertje gaan drinken. De meningen verschilden of het lekker was, maar absoluut leuk om mee te maken.
Op donderdagochtend hebben we weer meegelopen bij de visites en hebben we o.a. de OK (ook deze is nieuw!) en de door ons gesponsorde ultrasound gezien. Erg leuk om te horen hoe blij ze er mee zijn en hoe vaak deze al gebruikt werd. Daarna hadden alle drie de artsen (dr. Jonathan, dr. Tony en dr. Gandaa) tijd voor ons vrij gemaakt en hebben we met hen o.a. gesproken over de begeleiding van de studenten. ’S middags was het voor ons alweer tijd om afscheid te nemen van iedereen en te vertrekken naar Tamale.
De hele vrijdag werd besteedt aan de lange reis terug naar Accra, aangezien de binnenlandse vluchten nog steeds niet gingen. Onze laatste dag in Ghana hebben we besteedt aan sightseeing in Accra. We hebben een bezoek gebracht aan Jamestown, een klein vissersdorpje. Hierbij stond ook een fort dat werd gebruikt in de slaventijd en later diende als gevangenis, en een oude, maar nog wel werkzame, vuurtoren. Hierna vonden we het wel tijd voor een beetje ontspanning en hebben we nog heerlijk een paar uurtjes doorgebracht op het wat ‘rijkere’ strand van Accra.
Helaas was het toen alweer tijd om terug naar Nederland te gaan. Na een aantal uurtjes tussenstop in Barcelona, kwamen we op zondagmiddag weer aan op Schiphol. Het was een veel te korte reis, maar gelukkig hebben we wel in die tijd nog alles kunnen doen wat we wilden doen. Al met al is het een mooie Ghanareis geweest, die erg nuttig was voor onszelf en voor MUSTANGH. Voor ons was het erg motiverend om eindelijk alles te zien waar we met z’n allen zo hard voor werken en we gaan weer meteen hard aan de slag met het opzetten en uitvoeren van nieuwe sponsorprojecten.
Foto’s van deze reis
Lees meer: 2016: Lieke en Robyn
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.