2016: Lieke en Robyn

Dag 1 
Op dinsdagochtend 3 januari begint onze reis op de luchthaven van Düsseldorf. Vanuit daar vliegen we naar Londen, waar we de overstap maken voor ons vliegtuig naar Accra, Ghana. We landen in de avond en pakken direct een taxi naar ons eerste verblijf, The Good Shepherd Home. Hier worden we vriendelijk begroet door Jimah, de eigenaar, en naar onze kamer begeleid. Het is een simpel ingericht hostel en er komt weinig luxe bij kijken. We vechten voor het eerst met onze klamboes om deze enigszins fatsoenlijk over onze bedden heen te hangen. Uitgeput van onze eerste reisdag vallen we vrijwel direct in slaap.

Dag 2
Om 5 uur ’s ochtends vertrekken we naar het busstation in Accra. Hier zullen we om 7 uur de bus pakken naar Tamale. Volgens Ghanese stijl vertrekt de bus anderhalf uur later dan gepland, maar het kan ons niet deren, want er is airconditioning aanwezig en entertainment in de vorm van een Ghanese soapserie. We verwachten 8 uur onderweg te zijn, maar komen er na die 8 uur achter dat de reis eigenlijk 13 uur duurt… We hebben gelukkig al 2 korte nachten achter de rug en slapen het grootste deel van de reis. Onderweg stopt de bus een paar keer en kunnen we alvast kennis maken met de lokale mensen en het Ghanese eten. Om 10 uur ’s avonds komen we eindelijk aan in Tamale, waar we overnachten in The Catholic Church Hostel. We verheugen ons erop om lekker uit te kunnen slapen de volgende ochtend, want we zullen pas om 10 uur opgehaald worden door de chauffeur van het West Gonja Hospital. Het gevecht met de klamboes gaat deze keer al wat sneller en tevreden vallen we weer in slaap.

Dag 3
We worden in de ochtend opgehaald door …, de chauffeur van het ziekenhuis. Het is een rit van ongeveer 2 uurtjes van Tamale naar het ziekenhuis in Damongo. Goed te doen dus, vergeleken met de reis die we al achter de rug hebben.

Eenmaal aangekomen in Damongo ontmoeten we direct onze contactpersoon, de ‘hospital administrator’, Mr. Remy. Het was erg leuk om hem eindelijk te ontmoeten na al het mailcontact. Als goedmakertje voor onze lange reis neemt Mr. Remy ons mee om te lunchen in de lokale ‘kantine’ Canteen-Canteen. Wij zijn vooral erg blij om weer een echte maaltijd tot ons te kunnen nemen, aangezien de losse hapjes in de bus ons steeds niet helemaal verzadigd hebben. Tijdens de lunch wordt ons al snel duidelijk dat deze reis niets volgens de vooraf opgestelde planning zal gaan. Mr. Remy zal de komende dagen niet aanwezig zijn in Damongo en hetzelfde geldt voor de meeste andere mensen waar wij gesprekken mee zullen gaan hebben. Gelukkig kan hij ons wel al meteen wat goed nieuws brengen over de bankrekening. Het afgelopen jaar hadden ze namelijk moeilijkheden gehad om bij het geld te komen, maar hij gaf aan dat dit probleem nu zo goed als opgelost bleek en dat ze onze hulp hier niet meer bij nodig zullen hebben. Heel even maken we ons zorgen, want wat moeten we de komende dagen dan gaan doen als de bankrekeningproblemen al zijn opgelost en er niemand aanwezig is om gesprekken mee te hebben? Gelukkig ontmoeten we al snel Tessa, de GEZP-student die op dit moment in het MUSTANGH-huis verblijft. Zij biedt aan om ons de volgende dag mee te nemen op rondleiding door het ziekenhuis, zodat we foto’s kunnen maken en haar in actie kunnen zien.
Die avond neemt Tessa ons mee om het diner te gaan halen. Eten wordt hier op straat gemaakt en in zakjes vervoerd, ja, dus ook soep komt in een plastic zakje terecht. We besluiten te gaan voor ‘kenkey’, een soort zuurdesemdeeg met saus/soep. Natuurlijk eten we dit volledig met de rechterhand, zoals het hoort in Ghana. Helaas moeten onze magen nog even wennen aan het lokale eten en hebben we na een paar happen toch wel genoeg gehad. Die avond vallen we wederom vast en voldaan in slaap, wetende dat we de komende week in ieder geval niet meer hoeven te reizen en de klamboes gedurende die tijd ook niet meer hoeven in te pakken en op te hangen.

Dag 4
In de ochtend ontmoeten we Jane, de schoonmaakster/kokkin van het MUSTANGH-huis en haar zoontje van anderhalf jaar oud, Basid (Ben). Kleine Basid blijkt een entertainer in hart en nieren te zijn en houdt ons de hele ochtend bezig met rondrennen en kattenkwaad uithalen.

’s Middags eten we fufu van Jane, een lokaal gerecht van cassavepuree met een soort tomatensoep, wederom met de handen gegeten. Het is gebruikelijk om hier tussen de middag warm te eten en ’s avonds een lichte maaltijd. Fufu is een lokale specialiteit, zo legt Jane ons uit en ze vond het daarom natuurlijk belangrijk dat we dit in ieder geval een keer gegeten zouden hebben.

Zoals beloofd neemt Tessa ons op sleeptouw door het ziekenhuis. Zo ontmoeten we het grootste gedeelte van de verpleegkundigen en ook al een aantal van de artsen en physician assistents. Ze laat ons alle afdelingen zien en natuurlijk in het bijzonder de kinderafdeling, omdat deze ooit door MUSTANGH aangebouwd is. Het is erg goed om te horen van alle werknemers hoeveel zij aan deze bouw hebben gehad en hoeveel kinderen zij nu medische zorg kunnen bieden.

We sluiten af met een aantal consulten op de outpatient department, vergelijkbaar met de Nederlandse huisartsenpost. Het wordt al snel duidelijk dat privacy hier niet hoog in het vaandel staat, aangezien we overal bij mogen zijn van de patiënten en ze breed lachend op de foto gaan.

Dag 5 en 6
De zaterdag en zondag blijken rustige dagen in Damongo. Op zondag gaat bijna iedereen trouw naar de kerk. We kunnen helaas niet veel gesprekken voeren, omdat veel mensen de stad uit zijn, maar gelukkig kon dr. Jonathan nog wel een gaatje voor ons vrijmaken. Dr. Jonathan is de co-schapbegeleider voor de GEZP-studenten en doet alle evaluatiegesprekken en beoordelingen. Op het eerste gezicht lijkt hij wat streng, maar we merken al snel dat dit schijn is. Met gemak praat hij uren achter elkaar door om te vertellen over zichzelf, maar natuurlijk vooral over het ziekenhuis en de studenten die hij tot nu toe heeft ontmoet. Tot slot gaan we ook met hem wat eten en drinken bij Canteen-Canteen en daarna worden we nog uitgenodigd voor het avondeten bij hem en zijn vrouw thuis. Als afscheidscadeau krijgen we een hele doos eieren mee (lees: 40 eieren), die afkomstig zijn van zijn eigen kippen. Wij zijn hier hartstikke blij mee, lekker ontbijt met eitjes vanaf nu!

Dag 7
Vandaag hebben we ons gesprek met Francis, de physician assistent in opleiding, die wordt gesponsord door MUSTANGH. Hij geeft aan ontzettend tevreden te zijn met de samenwerking en vindt het leuk om ons eens te ontmoeten. Verder vertelt hij dat het goed gaat met zijn opleiding en dat hij dankbaar is voor deze kans. Wil je meer weten over Francis? Houdt dan onze facebook in de gaten, hier zal hij binnenkort op te zien zijn! Of neem alvast een kijkje op zijn eigen pagina!

Verder hebben we vandaag een officieel gesprek met Kassim, de bewaker van het MUSTANGH-huis. Natuurlijk hadden we hem al op de eerste dag ontmoet, maar ook met hem moesten we een aantal zaken bespreken. Kassim gaf aan nog steeds erg tevreden te zijn met zijn baan en alles wat hierbij komt kijken. Hij bouwt altijd goede banden op met alle studenten en geniet ervan om steeds weer nieuwe mensen te ontmoeten.

Dag 8
Op de dinsdag hebben we een gesprek met Julie, de kinderverpleegkundige in opleiding. Ook zij geeft aan tevreden te zijn over de samenwerking, met een kleine kanttekening, ze is tevreden nu ze ons ontmoet en gesproken heeft! Ze geeft aan het op prijs te stellen als er wat meer persoonlijk contact zou zijn tussen MUSTANGH en de studenten, in de vorm van email of WhatsApp. We zijn natuurlijk blij dat zij dit eerlijk aangeeft en zullen hier in de toekomst zeker mee aan de slag gaan. Ook over Julie zal binnenkort een stukje op Facebook voorbijkomen!

Verder hebben we op de dinsdag nogmaals een gesprek met Mr. Remy gehad om alle zaken van het afgelopen jaar nog eens goed door te nemen en natuurlijk ook om onze visie voor de toekomst te bespreken.

Dag 9
Op deze laatste dag hebben we een gesprek met het bestuur van het ziekenhuis en met Sr. Seraphine. Zij is medeverantwoordelijk voor de financiële zaken met onze bankrekening in Ghana. Ze laat ons een overzicht zien van alle uitgaven dat jaar en geeft aan dat de nieuwe rekening waarschijnlijk snel geopend zal worden. Er wordt een nieuwe rekening geopend in Damongo, in plaats van in Tamale, omdat het 2 uur reizen is van Tamale naar Damongo.. Dit is natuurlijk niet ideaal als er dringend geld nodig is.

Dag 10
Vandaag beginnen we helaas alweer aan onze terugreis naar Tamale, vanaf waar wij dezelfde weg af zullen leggen als bij de heenreis.

We zijn erg blij met de behaalde resultaten, de gesprekken die we gehad hebben en vooral met de mensen die we ontmoet hebben.

 

 

Foto’s van deze reis