Reisverslag Ghanareis ‘18’19
Dag 1, 2 – 27, 28/12/2018
Op Brussel airport worden wij door onze families afgezet en kan het avontuur dan eindelijk beginnen! Na uitgebreid uitgezwaaid (en gefouilleerd) te zijn, vertrekken we naar Ghana. In Accra hebben we moeite om de juiste terminal te vinden voor onze binnenlandse vlucht, maar gelukkig staan er al talloze Ghanezen te springen om ons te helpen. Na wat ‘Ghanese ongemakjes’ vertrekt ons vliegtuig om 06:30 uur lokale tijd (1 uur eerder dan NL) richting Tamale. We weten niet wat we zien. Ghanezen die nieuwsgierig achter hekken ons bekijken, maar vooral heel veel onbewoond landschap. We worden opgehaald door onze driver van het ziekenhuis, Mr Fred(erick). Mr Fred neemt ons mee naar de markt in Tamale, waar hij nog een aantal boodschappen moest doen voor oudejaarsavond. Uiteindelijk heeft dit de hele middag geduurd, maar zijn wij wel een hele ervaring rijker geworden. Zo is over de markt lopen in Tamale, een complete chaos. Overal zijn overvolle kraampjes en vrouwen/meisjes met bomvolle schalen op hun hoofd (respect!). Daarna rijden we, met nog een aantal tussenstops uiteraard, naar Damongo, oftewel Canteen. Wij kijken onze ogen uit tijdens deze rit. Afrika is alles wat we ervan verwacht hadden, en nog wel een schepje er bovenop. Ontzettend primitief, armoedig, druk en droog. Eenmaal aangekomen in Canteen zien we eindelijk hét West Gonja Hospital (WGH) waar het allemaal om draait en ons eigen MUSTANGH huis! Wow, wat gaaf… maar ook heel erg wennen. We gaan op ontdekkingsreis door het MUSTANGH huis, waar helaas nu even niemand is (Madam Mary, de huishoudster, komt morgen en de twee GEZP-studenten pas de volgende week). We zijn verbaasd over de grootte van het huis, over een verdwaalde salamander in de wasbak en over de toch wel primitieve staat van het huis… Als klapper op de vuurpijl komt om 18:30 uur Kassim (de nachtbewaker) spontaan met ons kennis maken en gaat vervolgens op zijn vertrouwde plekje voor de deur zitten. We voelen ons direct een stuk veiliger!
Vanmorgen worden wij wakker in het warme Ghana onder ons klamboenetje. Om 10:00 uur ontmoeten wij Dr Nelson (momenteel het hoofd van het ziekenhuis) op zijn kantoor. Hij is ontzettend aardig en dankbaar. Helaas gaat hij tijdelijk het WGH verlaten voor een driejarige specialisatie in chirurgie in Accra. Daardoor blijft het WGH achter met twee dokters, namelijk Dr Vitalis en Dr Bernard. Na een lang gesprek geeft Dr Nelson ons een uitgebreide rondleiding door het ziekenhuis. Het ziekenhuis is ontzettend groot!
Tijdens onze lunch in het MUSTANGH huis maken we onze eerste ‘power-cut’ mee. De Hollandse stress komt direct om het hoekje kijken, totdat de stroom een kwartier later weer spontaan tot leven komt. We couldn’t be happier. In de middag ontmoeten we Dr Vitalis voor een gesprekje in het WGH. Hij is een ontzettend hartelijke man die met ons over zeer serieuze zaken praat, zoals het artsentekort en accommodatieprobleem, maar ook zeer zeker in is voor een grapje. Hij vertelt ons over zijn ambitie om orthopedisch chirurg te worden (hij is zelfs bereid om zich in Nederland te specialiseren). Na het gesprek met Dr Vitalis staat Sham (de zoon van de nachtbewaker) ons al op te wachten bij het MUSTANGH huis. Of we mee willen naar de markt in Damongo? Op zaterdag is er altijd markt in Damongo en naar zeggen komen er zelfs mensen uit Tamale en Kumasi naar toe. Met de yellow-yellow worden we naar de markt gebracht waar we wederom onze ogen uitkijken. In het MUSTANGH huis spelen we het spelletje ‘Phase 10’ met Sham en praten we over Donald Trump en Van Persie. Net als we besluiten om te gaan koken, komt Madam Mary binnen. Een perfectere timing had niet gekund. Kortom een zeer geslaagde eerste dag!
Dag 4 – 30/12/2018
Wij worden om 10:30 uur (+ een Ghanees kwartiertje) opgehaald door onze vaste driver Mr Fred. Hij is een geweldige gastheer; hij brengt ons naar het National Mole Park en biedt zelfs aan om ons een privé safaritour te geven met de auto van het ziekenhuis. Mr Fred is namelijk in Mole ‘born and raised’ zoals hij het zelf zegt. We pikken een guide op en zo start onze safari. Het is onze lucky day want we zien maar liefst 3 (!) olifanten, krokodillen, verschillende soorten antilopen, aapjes en pumba’s. De guide, Majid, weet ontzettend veel te vertellen, hier een paar fun facts:
- Mole is 4000 km2 groot.
- Mole heeft ongeveer 600 olifanten.
- Olifanten kunnen maar 5 dagen per jaar paren in verband met warmte.
- Olifanten zijn eigenlijk zwart (je ziet dat als ze in het water zitten, daarna rollen ze namelijk in de modder om zich te beschermen tegen de hitte).
- Olifanten zijn 2 jaar zwanger van een jong.
- Alleen mannelijke antilopen hebben hoorns, en als ze ouder worden (15-18 jaar) buigen deze hoorns naar achteren.
- Antilopen worden gemiddeld 20-21 jaar en olifanten 60-70 jaar oud.
- National Mole restaurant heeft hele lekkere pizza margherita’s 🙂
Als we terug gearriveerd zijn bij het MUSTANGH huis, spreken we met Tabi Emmanuel (sponsorproject: anesthesie). Hij is echt fantastisch, heel aardig en dankbaar voor MUSTANGH. Bovendien vertelt hij enthousiast over zijn studie en is hij erg blij met de cadeautjes die we hem geven, namelijk dropjes, kerstfoto/kaart én een selfiestick. Wij zijn blij verrast hoe geïnteresseerd en communicatief de Ghanezen zijn. Zo worden we regelmatig geappt door Dr Nelson en Dr Vitalis en worden we gebeld door Mr Remy (de administrator en hoofdcontactpersoon van MUSTANGH). Ook Kassim meldt zich weer stipt op tijd en komt even vrolijk als altijd vragen hoe het met ons is en ‘how was Mole?’. We voelen ons erg welkom in het dorp!
Dag 5 – 31/12/2018 (New Year’s Eve!)
Wij staan vroeg op omdat we om 09:00 uur een meeting met Sr Seraphine (senior accountant) hebben in het WGH. Zij doet samen met Mr Francis de financiële administratie van het ziekenhuis. Vol goede moed voor een heerlijke financiële ochtend vertrekken wij naar het WGH. Sr Seraphine zit ons al op te wachten met een uitgebreid financieel overzicht van het hele jaar. Hier worden we, en vooral de penningmeester, erg blij van. Het is een gepuzzel om alle boekhoudingsdocumenten tussen de papierhandel te vinden, maar gelukkig heeft Sr Seraphine alle tijd voor ons. Zelfs als Dr Vitalis tussendoor belt dat we een tweetal operaties mogen bijwonen. Er staan namelijk twee keizersneden op het programma, en laat dit net op onze bucketlist staan. Het was een geweldige ervaring om mee te maken! We zijn onder de indruk van de Ghanese hygiëne en hun manier van werken. In de operatiekamer hangt een gezellige en ontspannen sfeer; er worden namelijk constant grapjes gemaakt en er wordt veel gelachen.
In de middag ontmoeten we Iddrisu Abubakari (een mogelijk toekomstig sponsorproject). Direct daarna zijn we welkom bij Dr Vitalis thuis. We maken kennis met zijn vrouw en drie hele schattige dochters. Op de tv staat ‘American wrestling’ op en de dochters gaan er fanatiek in op. We geven stuiterballetjes aan zijn dochters waar ze heel blij mee zijn. Dr Vitalis wordt helaas alweer vrij snel opgeroepen door het ziekenhuis vanwege een kindje met een slangenbeet.
We spenderen oudejaarsavond met Kassim en zijn zoon Sham. Het leuke is dat we eigenlijk twee keer nieuwjaar vieren. In Nederland begint het nieuwe jaar al om 23:00 uur en stromen de berichtjes van het thuisfront binnen. Terwijl we genieten van onze Ghanese radler (Shandy) horen we feestelijke geluiden en zien we in de verte enkele vuurpijlen. We gaan om 00:00 uur buiten staan en hebben zo perfect zicht op de kerk, waar alle Ghanezen zich verzameld hebben en vrolijk met trommels lawaai maken en zingen om het nieuwe jaar vieren.
Na een heerlijk Nieuwjaars uitslaapje, beleven we voor het eerst tijdens ons verblijf een rustigere dag. Na de middag hebben we een kort, maar gezellig gesprekje met Francis Tierenye. Francis is net klaar met het laatste jaar van zijn opleiding tot physician assistant. Vanaf de volgende week begint hij weer met werken in het WGH, en zal hij hoofdzakelijk werkzaam zijn op de Out Patient Department (OPD). Hij is super relaxed, maar misschien komt dat wel omdat hij net een twaalf-uur durende busreis van Accra naar Tamale achter de rug heeft 😉. In het MUSTANGH huis spreken we met Madam Mary. De communicatie verloopt lastig aangezien ze erg verlegen is en haar Engels niet optimaal. We werken nog aan de gespreksverslagen en gaan vervolgens wandelen door het dorp. Iedereen die we tegen komen, jong en oud, wenst ons vrolijk ‘A happy new year’ of zegt ‘Good afternoon’. Dit is zo’n contrast met Nederland, waar iedereen veel meer op zichzelf is. We ervaren de sfeer in Canteen als veel gemoedelijker en gezelliger. Rond etenstijd komen de studenten, Lotte en Fleur, met hun familie. Ze hebben namelijk rondgereisd in Ghana en het is erg leuk om al hun verhalen te horen.
Blijkbaar feesten de Ghanezen pas op nieuwjaarsdag en niet op oudjaarsavond, want de muziek was gisteren tot laat in de nacht te horen. In de ochtend voeren we een gesprekje met de studenten en voor de middag staat een cruciaal gesprek met Mr Remy op de planning. De voorzitter heeft het meeste contact met Mr Remy en vindt het fantastisch om hem te ontmoeten. Ondanks het overlijden van zijn oom diezelfde dag, hij komt speciaal voor ons terug naar het WGH. We horen het vreselijke nieuws via Sr Seraphine en leven met Mr Remy mee.
Tussendoor gaan we nog even met de yellow-yellow naar town om verf te kopen. Het centrum van Damongo is erg leuk en we regelen twee grote blikken verf zodat we later vandaag het MUSTANGH logo op het huis kunnen schilderen.
Het gesprek met Mr Remy duurde langer dan we hadden verwacht. Hij is namelijk een echte bezige bij, dat was wel te merken aan de vele mensen die binnen kwamen en hem belden tijdens het gesprek. Hij is een hele vriendelijke en aardige man. Ter ere van het overlijden van zijn oom, had hij een prachtig traditioneel Ghanees shirt aan. Na het gesprek haasten we ons naar het MUSTANGH huis om het logo nog te schilderen voordat het donker is. Gelukkig krijgen we hulp en kritische tips van een tiental kids uit de buurt, voor wie dit echt een attractie is. We zijn trots op het eindresultaat! Als beloning dineren we heerlijk samen met de studenten en familie zelf gemaakte drie-gangen gerechten op ons laatste avondje. Na het avondeten beginnen we langzaam met inpakken. Als super afsluiting gaan we later op de avond drankjes doen bij CanteenCanteen (het lokale barretje in Canteen) met Mr Remy, de studenten en nog een paar werknemers uit het ziekenhuis!
Vandaag is het vroeg opstaan. Om 09:00 uur komt Mr Fred ons ophalen om ons naar het vliegveld in Tamale te brengen. Voor die tijd komt Iddrisu nog langs omdat hij ons heel graag de door zijn oma zelf gemaakte ‘shea butter’ wil geven. Dat is super lief van hem! Na een korte fotosessie met de GEZP-studenten bij het MUSTANGH logo (waar we toch wel erg trots op zijn) moeten we echt afscheid nemen van Canteen en vertrekken we naar Tamale. Op het vliegveld ontmoeten wij nog Julie; een hele hartelijke vrouw. Zij zal binnenkort weer in het WGH gaan werken nu ze haar opleiding tot kinderverpleegkundige succesvol heeft afgerond. Hierna gaat onze grote terugreis beginnen. Na twee powercuts op het vliegveld (alles kan in Ghana) vliegen we terug naar Accra. Helaas vervalt onze afspraak en ontmoeting met Dr Jonathan en Dr Anthony (gynaecologen in opleiding), omdat zij plots zijn opgeroepen naar een andere regio om daar te werken. We besluiten om het centrum van Accra te ontdekken en nog wat Ghanese cultuur te snuiven. Onderweg in de taxi worden we getrakteerd op een mooie sightseeing-tour; het jubilee gebouw, verschillende ambassades, building of justice, etc. We bezoeken een mooi art/cultural marktje waar we souvenirs voor de thuisblijvers kopen. Het contrast in rijk en armoede vinden wij erg groot tussen de mooie gebouwen die we net hebben gezien en de armoede op het marktje… Als we de taxi uitstappen, staan er al meteen zes Ghanezen om ons heen die ons spullen willen aansmeren. Op de markt moeten we de verkopers letterlijk van ons ‘afslaan’. Gelukkig vinden we een super leuke eettent, waar we avondeten. We kiezen voor een typisch Ghanees gerecht: banku (nog een bucketlist check 😊). Banku is een prutje van casave en maïs en is (naar onze mening) eigenlijk helemaal niet zo lekker haha. We gaan terug naar het hotel en zetten de wekker voor in midden in de nacht aangezien we dan terugvliegen naar het koude Nederland!
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.